สถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเลของมหาวิทยาลัยบูรพา เป็นนิทรรศการที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ความรู้แก่ผู้มาเยือนเกี่ยวกับชีวิตและความเป็นอยู่ของสัตว์ทะเลหลายชนิดที่อาศัยอยู่ในทะเลไทย สัตว์ทะเล รวมทั้งพืชพันธุ์และสัตว์มีชีวิต เป็นเครื่องมือทางการศึกษา สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ถูกเลี้ยงในระบบน้ำหมุนเวียนแบบปิดซึ่งเป็นแหล่งอาหารของพวกมัน เงื่อนไขในแต่ละตู้มีการกำหนดให้ใกล้เคียงที่สุดกับที่พบในธรรมชาติ แต่ละถังมีชื่อสามัญและชื่อทางวิทยาศาสตร์สำหรับสัตว์ทะเลในถัง
นอกจากการทำหน้าที่เป็นศูนย์วิจัยแล้ว สถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเลของมหาวิทยาลัยบูรพา ยังเปิดให้ประชาชนทั่วไปเข้าชมและมีการจัดแสดงนิทรรศการที่น่าสนใจมากมายเกี่ยวกับการอนุรักษ์ทางทะเล ตั้งอยู่ภายในมหาวิทยาลัยบูรพาที่หาดบางแสนในชลบุรี ใกล้หาดบางแสน พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่น่าประทับใจของสถาบันแห่งนี้จะพิสูจน์ได้ว่าเด็ก ๆ ได้รับความนิยมมากที่สุด
ที่นี่ ผู้เยี่ยมชมสามารถใกล้ชิดกับสิ่งมีชีวิตในน้ำมากมาย รวมถึงแท็งก์ขนาดยักษ์ที่มีน้ำทะเลและสัตว์ทะเล 1,000 ตัน ไฮไลท์สำหรับเด็ก ได้แก่ การแสดงแมงกะพรุน ตู้ปลาหลากสีสัน และการดำน้ำ/ให้อาหารปลาทุกวัน เวลา 14:30 น. นอกจากนี้ยังมีพิพิธภัณฑ์ที่ชั้นบนซึ่งมีข้อมูลเกี่ยวกับชีวิตในทะเล โดยเน้นที่เต่าทะเลและการอนุรักษ์ในท้องถิ่น
สถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเลของมหาวิทยาลัยบูรพา แตกต่างจากอาคารคณะอื่นๆ ในวิทยาเขต อาคารหลังนี้เป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำและพิพิธภัณฑ์เพื่อการศึกษา แต่ยังมีเสน่ห์ เปิดให้นักเรียน บุคลากร และบุคคลทั่วไปเข้าชมทุกวัน ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของทางเข้าหลัก อาคารหลังนี้ยังมีทางเข้าของตัวเองจากถนนลงหาดบางแสนสำหรับการสัญจรไปทางทิศตะวันตก
อาคารสถาบันเป็นที่ตั้งของบริการหลัก 2 แห่ง ได้แก่ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำทางทะเลและพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ทางทะเล พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำนี้เป็นอาคาร ‘สไตล์ทัวร์’ ในร่ม ซึ่งเต็มไปด้วยการจัดแสดงสัตว์ทะเลและพันธุ์พืชต่างๆ ที่บรรจุอยู่ภายในตู้ปลาขนาดใหญ่และขนาดเล็ก
ส่วนพิพิธภัณฑ์ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ความรู้แก่ผู้เยี่ยมชมผ่านการระบุด้วยภาพทั้งพืชและสัตว์ทะเลที่ไม่มีชีวิตอีกต่อไป สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งสองนี้ช่วยให้เจ้าหน้าที่ นักศึกษา และสาธารณชนได้รับการศึกษาเกี่ยวกับความสำคัญของสัตว์ทะเลในสภาพแวดล้อมที่สนุกสนานและโต้ตอบได้
บทความโดย แทงบอล
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *