หาดเตยงาม เป็นหาดที่สวยงามมากในอำเภอสัตหีบซึ่งอยู่ในพื้นที่ฐานทัพเรือสัตหีบ อีกสิ่งหนึ่งคือบริเวณชายหาดแห่งนี้ ครั้งหนึ่งในปี พ.ศ. 2509 พระองค์เองเสด็จออกจากวังไกลกังวลที่หัวหินและเสด็จมาเทียบท่าที่ หาดเตยงามแห่งนี้ หาดเตยงาม ตั้งอยู่ที่อ่าวนาวิกโยธิน เป็นสถานที่พักผ่อนและเล่นน้ำแห่งหนึ่ง มันเงียบและปลอดภัย ชายหาดยังมีหอสังเกตการณ์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และศูนย์บรรเทาสาธารณภัยทางน้ำคอยอำนวยความสะดวกและดูแลเป็นอย่างดี อีกทั้งยังให้ความรู้เกี่ยวกับแนวปะการัง และอนุรักษ์ธรรมชาติเพื่อสร้างจิตสำนึกให้กับนักท่องเที่ยว
หาดเตยงาม อ่าวนาวิกโยธิน เดิมชื่ออ่าวตากัน หรืออ่าวทุ่งไก่เตี้ย กลางอ่าวมีเกาะเล็กๆ เรียกว่า เกาะไก่เตี้ย ซึ่งเป็นเขตอนุรักษ์ปะการังเขากวาง สาเหตุที่เรียกหาดนี้ว่าหาดเตยงามก็เพราะว่าบริเวณชายหาดนี้มีต้นเตยจำนวนมาก ด้วยพื้นที่ที่เหมาะแก่การพักผ่อนริมทะเล มีหาดทรายขาวทอดยาวสุดลูกหูลูกตา น้ำทะเลใสสวย และธรรมชาติโดยรอบ แม้ว่าหาดนี้จะยาวหลายกิโลเมตร อย่างไรก็ตามพื้นที่ที่นักท่องเที่ยวสามารถพักผ่อนและเล่นน้ำได้จริงเพียง 300-400 เมตรเท่านั้น ทั้งนี้เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของนักท่องเที่ยวเอง
คุณสามารถมองเห็นหาดเตยงามที่มีลานกว้างทอดยาวไปตามโค้งของอ่าวค่อยๆ ลาดลงสู่ทะเล สามารถเดินไปยังเกาะไก่ซึ่งอยู่ด้านล่างของอ่าวได้ เห็นด้วยตาว่าหาดเตยงามเป็นหาดที่สะอาดมาก อาจเป็นเพราะในเขตพระราชา จึงได้รับการดูแลและดูแลวินัยของนักเล่นน้ำอย่างเข้มงวด
แม้ว่าชายหาดแห่งนี้จะมีความยาวประมาณ 1.5 กิโลเมตร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านักท่องเที่ยวจะสามารถเพลิดเพลินกับทุกพื้นที่ของหาดได้ เพราะมีโซนสำหรับบ้านพักทหารเรือด้วย อันที่จริงโซนนักท่องเที่ยวนั้นอยู่ที่ประมาณ 300 – 400 เมตร ความยาวนี้สามารถรองรับผู้เข้าชมจำนวนมากได้
สุดสัปดาห์นี้ มีผู้เข้าชมมากขึ้นกว่าวันหยุดสุดสัปดาห์ คุณสามารถเห็นผู้เยี่ยมชมไปที่นั่นเพื่อว่ายน้ำหรือปิกนิกได้ แต่อย่างไรก็ตาม ไม่เหมาะสำหรับนักเดินทางแบ็คแพ็คที่ไม่มีรถเป็นของตัวเอง เนื่องจากมีระบบขนส่งสาธารณะหรือส่วนตัวไม่มากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาต้องการออกจากชายหาด
ที่ตั้งของหาดเตยงามอยู่ใกล้กับตัวเมืองสัตหีบ ถ้ามาจากพัทยาริมถนนสุขุมวิท ก่อนถึงตัวเมืองสัตหีบ (อยู่ขวามือ) จะสังเกตเห็นทางเข้าได้เพราะมีถังอยู่ข้างป้ายบอกทาง
สนับสนุนโดย gclub
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *